۴ تفاوت اساسی مدیران و رهبران

پرسش از تفاوت مدیران و رهبران ( رهبر و مدیر ) پرسشی است که به سبب زوایای مختلف آن و به دلیل اهمیت آن همواره چالش برانگیز بوده و نیازمند بررسی همه جانبه است. بسیاری کارکرد و عملکرد مدیران و رهبران را با یکدیگر یکسان دانسته و رهبران را همان مدیران؛ و مدیران را نیز همان رهبران می دانند. این تصور تصوری به غایت نادرست است. چرا که با در نظر نگرفتن این تفاوت ها وظایف هر یک مختل. و در نتیجه سازمان ها نیز با مشکلات متعددی در زیمنه های رهبری و مدیریت مواجه خواهند شد.

پرسش از تفاوت رهبران و مدیران پرسشی گسترده و درازدامنه است چرا که این پرسش به سبب زوایای مختلف آن و همچنین به دلیل اهمیت والای آن همواره چالش برانگیز بوده و نیازمند بررسی همه جانبه است. پرسش ما این است که این دو مقوله چه تقاوتی با یکدیگر دارند؟ جایگاه هر یک کدام است؟ کدام یک جایگاه بالاتری در سازمان ها دارد؟ و چگونه می توان به درستی از جایگاه یک مدیر به جایگاه یک رهبر ارتقا یافت؟

پیش از بیان هرگونه پاسخی ذکر این نکته ضروری است که بدانیم وقتی راجع به مدیران یا رهبران صحبت می کنیم در واقع به دو فرد جداگانه و خاص اشاره نداریم، بلکه باید توجه کرد که خیلی از افراد در سازمان های مختلف همزمان می توانند هم مدیر باشند و هم رهبر. بنابراین با درنظر داشتن این تفاوت ها درنظر داشتن این شباهت ها و هم پوشانی ها نیز برای درک جایگاه هر یک مفید فایده است.

۴ تفاوتی که رهبران و مدیران را از یکدیگر متمایز می کند

مدیریت اساسا بر پایه قدرت، شایستگی، چانه زنی، درایت، صلاحیت و توانایی های شخصی مدیر بنا شده است. در حالی که یک رهبر دیگر به اعمال قدرت و کنترل افراد از طریق مواجهه مستقیم با کارکنان فکر نمی‌کند بلکه او سعی دارد با الهام‌بخشی، آموزش، و برانگیختن شوق و اشتیاق، و درنهایت تهییج افراد آن ها را به پیشرفت و حرکت رو به جلو در جهت تحقق بخشی به اهداف سازمان و انجام کارها در سازمان تشویق کند. (تفاوت های مدیر و رهبر)

مدیران در حالت کلی وضع موجود را دوست دارند و به دنبال حفظ ضوابط و رویه‌های جاری هستند. آن ها به دنبال ثبات بخشی و کنترل شرایط به نحو احسن هستند و سعی دارند مشکلات را خیلی سریع حل و فصل کنند. در مقابل رهبران، صبوری پیشه می کنند و اساسا عجله ای در تصمیم‌گیری ندارند، چرا که دوست دارند تمام جوانب مشکلات را از نظر بگذرانندو و پس از آن تصمیم گیری کنند.

۱) اولین تفاوت مدیران و رهبران، تفاوت در منبع قدرت

رهبری نوع وجهه کاریزماتیک است که به معنای نفوذ در قلب دیگران و از این طریق جلب حمایت و همکاری افراد مختلف در یکپارچگی اعضا برای رسیدن به یک هدف ارزشمند است. با این تعریف یک رهبر مقتدر کسی است که خودش به ذاته از مقبولیت و محبوبیت زیادی بین افراد برخوردار است و دیگران نیز او را قدر دانسته و از او حرف شنوی دارند.

این درحالی است که مدیر به عنوان کسی که مدیریت امور را بر عهده دارد سعی می کند با استفاده از قدرت رسمی سازمان یا موسسه با کمک دیگران و استفاده از تخصص افراد در زمینه های مختلف اهداف طرح ریزی شده توسط رهبر سازمان را تحقق بخشیده و ذره ذره یک کل واحد که همان هدف یا اهداف سازمان است را عملیاتی کند. (تفاوت های مدیر و رهبر)

۲) تفاوت در تثبیت وضع موجود یا خلق فرصت های جدید

اساسا وظیفه مدیران تثبیت روندهای جاری و ساری و حفظ وضع موجود سازمان است. چه اینکه مدیران عملکرد موثر خود را تنها در سایه وجود استمرار در سازمان ها می دانند. و به تغییر وضع موجود بهایی نمی دهند. در مقابل یکی از مهم ترین وظایف رهبران در سازمان ها ایجاد و خلق چشم اندازهای جدید. و بالقوه برای سازمان با توجه به برنامه ریزی برای تغییر وضع موجود، به امید خلق چالش های جدید برای سازمان است. پس کاری که رهبران انجام می دهند زیر میز زدن برای ایجاد تغییرات است. درحالی که مدیران به دنبال ثبات و یکدستی در امور جاری هستند. (تفاوت های مدیر و رهبر)

۳) تفاوت در منطق و احساس

تفاوت بارز دیگری که میان مدیران و رهبران وجود دارد این است. که رهبران به دلیل داشتن شخصیتی کاریزماتیک هدایت گری شان عمدتا. با تهییج کارکنان صورت گرفته. و به سمت تحقق اهداف بزرگ نشانه می رود. در واقع این رهبران هستند که با بهره مندی از این نعمت. را برای تغییرات بزرگ سازمانی آماده می کنند. بنابراین رهبران از طریق حاکمیت بر ذهن و روان و احساس دیگران مسیر خود را طی می کنند. (تفاوت های مدیر و رهبر)

این درحالی است که مدیریت به جای احساس گرایی امری منطقی و کاملا عقلانی است. به نحوی است که مدیریت را باید امری مبتنی بر قاعده مندی و وظیفه گرایی دانست. مدیریت نیازمند بینشی به دور از هیجان و احساس دارد. و در حقیقت چنین بینشی است که موجب قوام مدیریت سازمان ها می شود.

۴) تفاوت در چرایی و چگونگی انجام کارها

مدیران در واقع راهنمایان عمل هستند و در زمین بازی به دنبال پیاده کردن تاکتیک ها هستن. آن ها همیشه سعی دارند دیگران را در جهت اینکه چگونه. و به چه صورت کاری به نحو احسن انجام می شود راهنمایی و کوچ کنند. اما رهبران به چرایی کارها و امور می پردازند. آن ها دائما می پرسند. چرا و به چه دلیل باید فلان کار انجام شود. بنابراین رهبران چرایی را مهم می دانند. و مدیران چگونگی را. (تفاوت های مدیر و رهبر)